Z

Fólk sem notar Z fer í mínar fínustu. Að sjálfsögðu í lagi í þeim tungumálum þar sem setan er virk.

Hvað vakir fyrir slíku fólki annað en yfirgangur, snobb og ómerkilegheit? Allar greinar sem eru skrifaðar með setu eru hundleiðinlegar og ekki góðar til neins nema til að blunda yfir ... zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

Setu-elskendur: vaknið og takið þátt í nútímanum, þar er engin seta!

Kveðja,

Zigþór Björgvinzzon.

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 12.2.2012 kl. 16:12]

Heill og sæll; Sigþór !

Ég hygg þig vera; mun yngri mann, en ég sjálfur er (f.1958), og vil minna þig á, að í Barna- og unglingaskóla Stokkseyrar, í hvern; ég gekk, á árunum 1967 - 1971, var Z kennzla jafn sjálfsagður hlutur - eins og Ð og É, til dæmis, ágæti drengur.

Jú; jú, Z var afnumin í þinginu, árið 1974 - en var aftur, upp tekin 1975, fyrir þau okkar, sem hana vilja geyma, og brúka.

Q; var í íslenzku ritmáli, fram eftir 19. öldinni (1800 - 1900), sbr. orðið quennmadur (Ðið var ekki komið, til sögunnar) Sigþór minn.

Þannig að; ég ráðlegg þér, að sættast við okkur, sem viljum halda fyrri tíma sérvizku Sigþór minn, að nokkru.

Spyrja má; um tilvistarrétt bókstafanna : Ð / É / Þ og Ú, til dæmis Sigþór, í okkar samtíma, umfram Z og Q, hvorutveggju stafa, sem kunnir eru, í fjölmörgum tungumálum, eins og þú veist.

Með beztu kveðjum; úr Árnesþingi / 

[Sigþór Björgvinsson, 12.2.2012 kl. 20:36]

Hef ávallt sagt: það sem skiptir máli er hvað er sagt, en minna máli hvernig eða hver sagði það. Svo að sjálfsögðu er mönnum frjáls að hafa sinn stíl í sínu máli.

En í íslenskunni er svo margar skrýtnar/skrítnar reglur, það er varla á það bætandi að viðhald öllu þessu sem skrýtið/skrítið er.

Eina ástæðan að ég nota Y er vegna þess að sjónminnið kallar á það. En sjónminnið kallar ekki á Z þar sem lang mest sem ég les er ekki með setu - og sleppi því fegins hendi þeirri skrýtnu/skrítnu hefð.

Kærleikzkveðja úr borginni, Zigþór.

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 12.2.2012 kl. 21:23]

Sæll á ný; Sigþór !

Þakka þér fyrir; afdráttarlaus andsvörin.

Um margt; erum við sammála þarna, utan Zunnar, það kemur ekkert að sök.

Með beztu kveðjum; sem fyrr, að austan /