Ánægður með för til Rómaveldis

Hver er ekki kominn með leið á rasisma í skák? Hvítur á móti svörtum og hvítur byrjar. Ég segi ójbjakk! Aldrei meir!

Ég er með lausn á ykkar vanda: Rómverjar gegn víkingum, kristnir gegn heiðingjum, þá er hægt að spila skák á sögu sem er ekki byggð á jafn miklum misrétti. Þar börðust jafningjar á jöfnum grundvelli.

Á ferðalagi mínu til Rómaveldi, nánar tiltekið San Marinó, rakst ég á þetta yndisfagra taflborð. Víkingurinn ég keypti að sjálfsögðu gripinn svo hægt væri að tefla á jafnréttisgrundvelli.
Vegna sérstakar fjölskylduaðstæðna er ég tilbúinn að selja þetta handmálaða meistarastykki , en eingöngu gott víkingaheimili kemur til greina.

 

 

 

 

 

 

Sérstakt tilboð í gangi: aðeins 25.990 krónur , eða meira. Tek á móti tilboðum í athugasemdum hér að neðan, einnig er hægt að hringja í farsímann eða heimasímann. Senda tölvupóst á gmailið, hotmailið, vinnumailið, skólamailið, venjulegan póst eða skeyti. Talandi um skeyti þá mun ég einnig taka á móti flöskuskeytum og mun ganga strendur landsins næstu mánuðina til að safna þeim saman. En ég get ekki tekið á mót bréfdúfum þar sem kötturinn mun veiða þær um leið (en get svo sem tekið á mót þeim en get ekki skilað dúfunni upprunalega ástandi). Þeir sem standa framalega í hugsanaflutningi geta nýtt þann möguleika að sjálfsögðu.

Og svo er það smáaletrið:

Þar sem um alvöru stríðstafla er að ræða eru að sjálfsögu nokkrar skrámur á vígvellinum og nokkrir hermenn hafa fallið; en þeim hefur verið tjöslað saman og eru vel tilbúnir í næstu orrustu.

Sigþór Björgvinsson, Víkingalandi.

Macheda ánægður með Ítalíuförina þrátt fyrir allt

Ég má tjá mig

Hæfileiki er ekki lykill að árangri, þó hann hjálpi vissulega mikið til. Heppni hefur mikið með það að segja hvort menn nái langt eður ei.

Held að flestir ef ekki allir leikmenn á EM undir 24 (eins og kýs að kalla þetta; þar sem sumir eru fæddir 1988) kunni alveg eitthvað í fótbolta. Heppni og skipulag skiptir því miklu máli.

Í leiknum geng Hvítu-Rússum var nokkuð greinilegt að hæfileikarnir eru til staðar hjá Íslensku strákunum – þar er enginn skortur. Hæfileikalega séð unnu þeir leikinni en það telur ekki. Hinir unnu leikinn útaf tveimur þáttum:

Fyrri þáttur

Skipulaga andastæðingana var að drepa leikinn, neita að berjast á sviði hæfileika heldur skipulags og heppni. Þar unnu þeir og unnu því leikinn. Þegar Íslensku strákarnir voru farnir að drepast úr leiðindum og sýndu takta sem átt margt skylt með afturgöngugöngunni (Zombie walk) sem var á sama tíma í Reykjavík, brölti einn andstæðingurinn í gegnum hálf íslenska liðið eins og leikskóladrengur í allt of stórum skóm. Þar sem zombie-varnaleikur hefur aldrei reynst vel uppskar hann víti og einn af okkar bestu mönnum útaf. Sem var að sjálfsögðu hundfúlt þar sem ég taldi óvitann í vítateig okkar eiga lítinn séns á móti markverði okkar, sem ekki enn var farinn að taka þátt í afturgöngugöngunni.

Seinni þáttur

Stafsheitið línuvörður getur verið mjög misvísandi. Línuvörðurinn virtist afhenda hornspyrnur út frá handahófskenndum hætti, þegar allir með virk augu og virka heilastafsemi tóku eftir að hann útideildi spyrnunum með óeðlilegum hætti. En það er ekki við hann að sakast því eins og áður segir starfsheitið línuvörður mjög misvísandi. Sennilega passaði hann vel uppá hvítu línuna í grasinu eins og starfstitilinn gefur til kynna – við þá frammistöðu getur hann verið sáttur. Ekki tókst honum að koma auga á rangstöðuna í seinna marki Hvítu-Rússa, enda upptekinn við annað.

Framtíðin er núna

Það vantar ekkert uppá hæfileikana hjá þessum piltum. Og nú er tækifærir til að sýna og sanna sig og vinna næstu leiki. Framtíðinni er núna. Messi er einu ári of gamall til að vera með á þessu móti (og reyndar frá rangri heimsálfu) og hann er búinn að vera einn af þeim bestu í mörg ár. Rooney og Ronaldo eru þremur árum og gamlir til að geta tekið þátt. Og þeir eru búnir að sýna það í mörg ár að þeir geta sparkað í þessa tuðru.

Til að framtíðin sé björt þarf núið að vera bjart. Lifum í núinu.
Sigþór Björgvinsson.

Aron Einar mátti ekki tjá sig

Hvað þarf til að komast í NBA?

Í körfubolta er betra að vera hávaxinn. En þýðir það: því hærra því betra?

Meðalhæðin í NBA-deildinni er 1,98m. Sárafáir leikmenn eru undir 1,80m og vil ég meina að það sé þolmörkin; ef þú ert undir því þá getur gleymd því að komast í NBA. Undartekninginar eru sárafáar en helst ber að nefna Muggsy Bogues (1,60m). Og að menn nái eitthvað langt í NBA deildinni ef þeir séu í kringum 1,80m er heldur ekki algengt. Þá kannski helst Allan Iverson, sem leit alltaf út eins og strumpur á vellinum en er þó 1,83m.

Aðrir leikmenn sem virka litlir en er drullu góðir eru t.d.: Jason Kidd (1,93m) og Dwyane Wade (1,93m) og það flokkast ekki undir að vera dvergvaxinn í daglegu tali. 

Ef taldir eru upp þeir allra bestu (að sjálfsögu umdeilanlegur listi): Michael Jordan (1,98m), Kobe Bryant (1,98), Lebron James (2,03m), Magic Johnson (2,06m) og Larry Bird (2,06m).

Niðurstaða: þegar einstaklingur hefur náð hæðinni 1,98m þá hættir hæðin að skipta máli og hæfileikarnir telja – þar að segja í NBA.

Sigþór Björgvinsson, strumpur (1,85m).